کلاس رایگان مثنوی معنوی

کلاس رایگان مثنوی معنوی در شیراز

مثنوی معنوی، اثر گرانسنگ محمد جلال الدین بلخی، شاعر و عارف پارسی گوست. این کتاب از ۲۶۰۰۰ بیت و شش دفتر تشکیل شده است و یکی از برترین کتاب‌های ادبیات عرفانی کهن فارسی و حکمت ایرانی پس از اسلام است.بسیاری مثنوی معنوی را برترین کتاب عرفانی جهان می‌دانند تا جایی که عبدالرحمن جامی، به مثنوی معنوی لقب قرآن پارسی داد. با توجه به معانی ژرفی که در مثنوی معنوی نهفته است.

شیخ بهایی نیز مثنوی معنوی را هم‌رده‌ کتب آسمانی می‌داند و مولانا را نه در جایگاه یک پیامبر ولی بسیار بلندمرتبه می‌بیند و درجایی نوشته است:

من نمی‌گویم که آن عالی‌جناب

هست پیغمبر ولی دارد کتاب

مثنوی     معنوی     مولوی

هست  قرآن  به  لفظ پهلوی

مثنوی معنوی به دلیل آن‌که در قالب شعری مثنوی سروده شده، مثنوی نام‌گرفته است. درون‌مایه‌ی این کتاب اغلب پند و اندرز است. مولانا در این کتاب با بیش از ۴۰۰ داستان به بیان نقطه نظرات خود پرداخته است. مثنوی معنوی را می‌توان داستان‌های رنج بشر درراه رسیدن به‌حق دانست.

استاد محمدرضا شفیعی کدکنی درباره‌ی مثنوی معنوی این‌چنین می‌نویسد:

مثنوی معنوی حضرت مولانا بزرگ‌ترین حماسه‌ی روحانی بشریت است که خداوند برای جاودانه کردن فرهنگ ایرانی آن را به زبان پارسی هدیه کرده است.

محال است که شما یک صفحه از مثنوی را، برای نمونه، ده بار بخوانید و هر بار در نظر شما جلوه‌ای دیگر نداشته باشد. این از معجزات این کتاب است، کتابی که نه آغازِ آن به شیوه دیگر کتاب‌ها است و نه پایان آن. جای دیگری نوشته بودم انس و الفت باادب عرفانی، اگر به حقیقت برای کسی حاصل شود، مثنوی را «به لحاظ صورت و فُرم نیز قوی‌‌ترین اثر زبان فارسی به شمار خواهد آورد.» نه اینکه بگوید معانیِ بسیار خوبی است اما در شیوه‌ی بیان یا صورت، دارای ضعف و نقص است…

وقتی از درون این منظومه بنگرید، ضعیف‌ترین و ناهنجارترین ابیاتِ مثنوی مولوی هماهنگ‌ترین سخنانی است که می‌توان در زبان فارسی جستجو کرد. این سخن مرا کسانی که از فرم و صورتی درکی ایستا داشته باشند، از مقوله‌ی شطحیات صوفیه تلقّی خواهند کرد؛ اما اگر کسی به این نکته رسیده باشد در آنجا پست و بلندی احساس نمی‌کند. همه‌جا زیبایی است و همه‌جا صورت‌ها در کمالِ جمال‌اند. با این تفاوت که ما می‌توانیم بگوییم که گاه از بعضی ابیات یا پاره‌ها به دلایل خاصی که به نیازهای روحی ما وابسته است لذت بیشتری می‌بریم و آن بخش‌ها جمال خود را به ما بیشتر می‌نمایانند…

اما لحظه‌هایی هم خواهید داشت که ساعت‌ها مستِ ابیاتی از مثنوی معنوی شوید که در حالاتِ عادی از درک جمال‌شناسی آن ابیات عاجز بوده‌اید. در این قلمروِ جمال‌شناسی، معانی نواند و صورت‌ها نواند و از عادات زبانی و لذت‌های حاصل از شناخت سنت‌های ادبی یاری گرفته نمی‌شود، به گفته‌ی مولانا
قاصر از معنیّ نو، لفظ کهن.